انگاره های آشنا

روان یک حالت و تم است به کالبد
چو شادابی و نیز اندوه به ادراک
بسنجد فکر همی کارهای کالبد
به پردازش و سنجش های راهبرد
نشو افسرده خوش باش مث قندان
پرد آشفته ای و حس ترسان
همیشه شاد باش و نی دمق هین
چرا انگار گیجی ، بی حواسین
برو شاپ و دکان مانند معدن
فریبکاری نکن  دل  را نهفتن
خرد را کم مگیر  از فکر انبوه
چو برنامه و تدبیر هست نی اندوه
بهین سرگشته و دنگ و پریشان
چو نیم ساعت بوی در هور تابان
اگه گشتی کسل و خسته ی درد
بنوش آب خنک ، درمانده ایت رد
چنین است آدمی و بد و نیکش
نگو دنیا بد است و  غم مگیرش